Odzież chroniąca przed czynnikami gorącymi i płomieniem

Norma EN 11612 określa właściwości użytkowe odzieży, której zadaniem jest ochrona przed ciepłem i/lub płomieniem (ale nie uwzględnia ochrony niezbędnej strażakom i spawaczom). Norma ta reguluje ochronę przed zapłonem pod wpływem różnych, następujących źródeł ciepła: (A) ograniczone rozprzestrzenianie płomienia, z rozróżnieniem (A1) zapłonu powierzchni oraz (A2) zapłonu brzegu, zgodnie z regulującą przebieg prób normą ISO 15025; (B) ciepło konwekcyjne i nieosłonięty płomień, zgodnie z regulującą przebieg prób normą ISO 9151; (C) ciepło promieniowania, zgodnie z regulującą przebieg prób normą ISO 6942; (D) rozbryzgi stopionego aluminium, zgodnie z regulującą przebieg prób normą ISO 9185; (E) rozbryzgi stopionego żelaza, zgodnie z regulującą przebieg prób normą ISO 9185; oraz (F) przewodnictwo cieplne (prostownice, płyty grzejne itp.), zgodnie z regulującą przebieg prób normą ISO 12127-1.

Elementy odzieży certyfikowane zgodnie z normą EN 11612 należy nosić razem z innymi elementami odzieży ochronnej spełniającymi wymagania normy EN 11612. Co więcej, norma wymaga całkowitej ochrony ramion i nóg – T-shirty i szorty nie spełniają wymagań normy EN 11612. Użytkownik może przy tym nosić pod spodem, dla polepszenia ochrony, odzież certyfikowaną zgodnie z normą EN 14116, podlegającą innym wymaganiom projektowym. Dla pełnej ochrony, inną odpowiednią odzieżą ochronną osłonięte powinny być głowa, szyja, dłonie i stopy. Pamiętaj, że odzież zaklasyfikowaną jako bielizna należy zawsze nosić razem z elementami odzieży wierzchniej spełniającymi wymagania dotyczące ochrony ustanowione normą EN 11612. Bielizna sama w sobie nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony.